Osoby w wieku 45 lat i starsze szukają pracy średnio o 4-5 miesięcy dłużej niż ich młodsi konkurenci. Są również cztery razy rzadziej zapraszane na rozmowy rekrutacyjne. To dane z badania przeprowadzonego przez Polski Instytut Ekonomiczny. Kandydaci w wieku około 45-50 lat często spotykają się też z kompletnie nieadekwatnym feedbackiem. Od stwierdzeń typu „brakuje ci doświadczenia” po „jesteś za stary”. 

Dlaczego po czterdziestce trudniej jest przebić się do “młodego dynamicznego zespołu”? W najnowszym odcinku naszego podcastu poruszamy temat wieku w kontekście rynku pracy i dyskryminacji związanej z wiekiem. Zastanawiamy się, jakie przekonania mają pracodawcy. Skąd ta dyskryminacja się bierze? 

Mniej kreatywni, szybciej się męczą, nie ogarniają nowych technologii – to stereotypy, które często dotyczą kobiet po 50. roku życia w oczach pracodawców. Statystyki GUS-u pokazują, że w przedziale wiekowym 50-64 lat tylko 36% kobiet jest zatrudnionych, w porównaniu do 46% mężczyzn w tym samym wieku.

Kultura pracy i stereotypy wpływają na postrzeganie starszych pracowników. Mężczyzna około pięćdziesiątki kojarzy się raczej z wyższym stanowiskiem i „sexy silver foxem”, a kobieta staje się niewidzialna. Media kreują pewien wizerunek, a my podświadomie zaczynamy go powielać na wszystkie inne obszary życia, m.in. w rekrutacji. Kobiety po czterdziestce są rzadko reprezentowane w mediach – w filmach i reklamach pojawiają się głównie jako matki, babcie, kury domowe, co jest w kontrze do wizerunku mężczyzn, którzy częściej otrzymują role głównych bohaterów.

Prawda jest taka, że problem ageizmu rzadko wynika z braku kompetencji starszych pracowników. Zwykle przyczyną są nasze błędne, powielane bezmyślnie przekonania. Idziemy przez życie zawodowe i rekrutacje ze stereotypami dotyczącymi wieku, podczas gdy nasze doświadczenia mogą być oparte na jednostkach. Tymczasem trendy w adopcji technologii pokazują, że wbrew pozorom tak zwani “seniorzy” są heavy userami TikToka albo wyszukiwania głosowego.

Z drugiej strony, fakt, że coraz więcej mówi się o ageizmie, może świadczyć o powolnych, ale jednak istniejących ruchach w stronę walki z tym problemem. W Polsce, choć świadomość problemu jest jeszcze niska, możemy czerpać inspirację z przykładów takich jak 71-letnia Isabella Rossellini, która została zaproszona do kampanii Lancome, czy 79-letnia Diana Ross w kampanii Yves Saint Laurent.

Rozmawiamy również o tym, jak w Polsce wygląda tzw. schyłek życia w porównaniu z krajami europejskimi. Może to, że jesteśmy tak styrani życiem, wynika z kultury zapierdolu, w której tkwimy większość życia. Być może pokolenie Zetek będzie pierwszym, które nie będzie tak zmęczone. 

Swoją drogą trzeba pamiętać, że agism działa w dwie strony – często nie chcemy zatrudnić kogoś, bo jest zbyt młody, co jest kolejnym stereotypem. Bo zaraz pójdą rodzić dzieci albo będą chcieli awansować. Lub też młodsze osoby są patronizowane przez starszych na zasadzie sztucznie narzuconego autorytetu.

Tymczasem zamykanie się w ograniczonych grupach wiekowych zamyka nam drogę do rozwoju. Tworzymy sobie echochambers i nie uczymy się wiele nowego. Często okazuje się, że problemem wcale nie jest wiek, tylko attitude.

Zapraszamy więc do wysłuchania odcinka, w którym poruszamy te i wiele innych aspektów związanych z wiekiem w miejscu pracy. Bądźmy dynamiczni, niezależnie od wieku!

Źródła: 

  1. Goldsmith, R. E., & Goldsmith, E. B. (2021). Ageism and Career Advancement: Gender Differences. Journal of Men’s Health, 18(3), 210-225.
  2. Geena Davis Institute on Gender in Media. (2022). The Status of Men and Women in the U.S. Media.
  3. Robinson, J., & Smith, T. (2023). Societal Beauty Standards and Aging: Impacts on Men and Women. The Gerontologist, 63(2), 230-245.
  4. AARP. (2022). Men and Women Over 40: Confidence and Aging.
  5. World Economic Forum. (2020). Gender and Age Discrimination in the Workplace.
  6. Raport PIE „Ageizm w Polsce – podsumowanie eksperymentalnego badania terenowego”